អត្ថបទដែលតាស៊ីក្លូសរសេរទៅនេះ តាស៊ីក្លូគ្មានបំណងនឹងវាយប្រហារដល់ប្រជាជាតិខ្មែរទាំងមូលនោះទេក៏ប៉ុន្តែតាស៊ីក្លូមានបំណងរិះគន់ដល់ប្រជាជន
មួយចំនួនតូចបូករួមបញ្ចូលទាំងមន្រ្តីរាជការ ប៉ូលីស ទាហ៊ាននឹងបណ្តាអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានមួយចំនួនទៀត ដែលសមគំនិត ចូលដៃចូលជើងជាមួយជនល្មើស
ដើម្បីប្រព្រឹត្តនូវទង្វើដ៏សែនឆោតល្ងង់មួយក្នុងការបំផ្លិចបំផ្លាញអត្តសញ្ញាណជាតិខ្លួន ក៏ដូចជាបំផ្លិចបំផ្លាញវប្បធម៏របស់ខ្លួន ដោយសារតែប្រាក់ដឹកមុខ។
ប្រាសាទព្រះខ័នកំពង់ស្វាយ (ជាទូទៅត្រូវបានគេស្គាល់ថាបាកាណ) ស្ថិតនៅក្នុងខេត្តព្រះវិហារ។ ប្រាសាទនេះមានបរិវេណប្រមាណជា ២៣ គីឡូម៉ែត្រ
ជាមួយនឹងកសិណទឹកធំៗព័ទ្ធជុំវិញ អមដោយប្រាសាទធំស្កឹមស្កែ តូចធំ ជាច្រើនទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ គួរឲ្យអនិច្ចារ ដោយសារតែប្រាសាទដ៏មហិមានេះត្រូវបាន
បាក់បែក ដួលរលំស្ទើរតែទាំងស្រុងដោយសារតែស្នាដៃក៏សែនឆោតល្ងង់ ឬទង្វើដ៏សែនអប្បលក្ខណ៏របស់ប្រជាជនមួយក្តាប់តូច។ តាមការសាកសួរទៅអ្នក
ស្រុក អ្នកដែលចូលរួមក្នុងការបំផ្លិចបំផ្លាញប្រាសាទនេះមាន ប៉ូលីស ទាហ៊ាន មេភូមិ មេឃុំ នឹងដោយអ្នកស្រុកខ្លួនឯងផ្ទាល់តែម្តង។ ចំពោះការបំផ្លិចបំផ្លាញ
ប្រាសាទនេះគឺគេធ្វើក្នុងទ្រង់ទ្រាយធំ ដែលបណ្តាលឲ្យប្រាសាទដ៏ធំជង្រ្គុងមួយនេះ ត្រូវបានដួលរលំស្ទើរតែទាំងស្រុង។ សកម្មភាពបំផ្លិចបំផ្លាញខ្លាំងគឺស្ថិត
នៅចន្លោះទសវត្សរ៏ឆ្នាំ ៨០ ទៅពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៏ឆ្នាំ ៩០។ ការបំផ្លិចបំផ្លាញប្រាសាទនេះមានភាពល្បី ផ្អើលតៗគ្នាដោយ មិនត្រឹមតែប្រជាពលរដ្ឋ អាជ្ញារ
ធរដែនដីនៅក្នុងភូមិ ឃុំនេះទេ ដែលចូលរួម ប៉ុន្តែវាបានបណ្តាលឲ្យប្រជាជននៅតាមភូមិ ឃុំ ឆ្ងាយៗ ធ្វើដំណើរទៅកាន់់តំបន់នោះដើម្បីចូលរួមសហការយ៉ាង
ជិតស្និទ្ធិ ដោយរីករាយក្នុងការបំផ្លិចបំផ្លាញស្នាដៃបុព្វបុរស ជាថ្នូរនឹងលុយបន្តិចបន្តួច។
ខ្លោងទ្វារចូលប្រាសាទ
បើតាមការរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់របស់អ្នកស្រុក ការបំផ្លិចបំផ្លាញនេះ គឺគេមិនជីក ដាប់ គាស់ដូចបណ្តាប្រាសាទដ៏ទៃទៀតនៅស្រុកខ្មែរទេ ប្រសិនបើគេចង់បានរូប
ចម្លាក់ណាមួយគឺគេយកកៅឡាក់ទៅថ្ពក់ទាក់នឹងជញ្ជាំងប្រាសាទនោះ ហើយគេចាប់ផ្តើមបញ្ចេះម៉ាស៊ីនទាញយកតែម្តងដែលជាហេតុធ្វើឲ្យជញ្ជាំងប្រាសាទ
ត្រូវរលំទាំងផ្ទាំងៗ ហើយបន្ទាប់មកទើបគេចូលទៅដាប់យករូបចំលាក់នោះចេញពីជញ្ជាំងដែលដួលរលំ។ សម័យកាលនោះប្រជាជនដ៏សែនល្ងង់ខ្លៅស្ទើរតែ
មួយខេត្តព្រះវិហារ សប្បាយចិត្តខ្លាំងមែនទែនក្នុងការធ្វើដំណើរទៅទីនោះ ដើម្បីជួយព្រួតដៃ សហការប្រតិបត្តិការយ៉ាងរីករាយនឹងជិតស្និទ្ធិ ក្នុងការបំផ្លិចបំផ្លាញ
ប្រាសាទដ៏អភ័ព្វមួយនេះ។ បើយើងស្រមើស្រមៃទៅ វាមិនខុសពីរូបភាព ហ្វូងសត្វត្មាតចោមរោមស៊ីគំរង់ខ្មោចសត្វងាប់ដែលគេផ្សាយនៅក្នុងប៉ុស្តិ Aminal
Planet ឬ National Geographic ឡើយ។ បើតាមការនិយាយប្រាប់របស់អ្នកស្រុកនដែលចូលរួមបំផ្លិចបំផ្លាញខ្លាំងសំបើមជាងគេគឺ ទាហ៊ាន ប៉ូលីស មេឃុំ
មេភូមិ។
អនិច្ចារ នាងទេពអប្សរ ដែលត្រូវបានគេធ្វើឃាត
ផ្នែកមួយនៃប្រាសាទ ដែលបែកបាក់ដោយសារភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ប្រជាជន ហើយថ្មនៅរាយប៉ាយស្ទើរក្លាយជាភ្នំ
ផ្នែកមួយនៃប្រាសាទដែលបាក់បែក ថ្មស្ទើរតែក្លាយជាភ្នំ
ប្រាសាទដែលបាក់បែក ក្លាយទៅជាភ្នំដោយសារតែថ្មនៅគរលើគ្នា
នាងទេពអប្សរដែលឃាតករប៉ុនប៉ងធ្វើឃាត
វាសនាកម្មរបស់ជនបំផ្លិចបំផ្លាញបុរាណប្រាសាទដែលជាស្នាដៃរបស់បុព្វបុរស
រហូតមកដល់ពេលនេះ មនុស្សទាំងអស់នោះ ត្រូវងាប់តៃហោង ស្ទើរអស់ហើយ។ ខ្លះងាប់ដោយសារគេបាញ់ ខ្លះងាប់ដោយសាររឿងពាលស៊ីពាល។ ចំណែក
អ្នកដែលមានវាសនាល្អនៅរស់វិញ អ្នកខ្លះ ត្រូវព្រាត់ប្រាស់ប្រពន្ធ កូន ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន។ អ្នកខ្លះខ្វិនដៃជើងដើរលែងរួច អ្នកខ្លះទៀតឈឺដាបនៅលើ
កន្ទេលរុំរិតទៅដោយជំងឺ។ សូមបញ្ជាក់ថា ពួកជនល្មើសដែលបំផ្លិចបំផ្លាញព្រលឹងបុព្វការីជន ហើយមានវាសនានៅរស់ គឺគ្មានឃើញនរណាមួយមានផ្ទះធំ
នៅទេ គឺក្ររហាមរកតែបាយស៊ីមិនបានផង។ ចំណែកឯមេឃុំ និង មេភូមិវិញ បើតាមអ្នកស្រុកនិយាយ គឺក្លាយទៅជាមនុស្សឆ្កួតលែងដឹងអីអស់ ដោយសារ
តែដំបូងងាប់ប្រពន្ធ បន្ទាប់មកងាប់កូន បន្តិចម្តងៗ…………… នេះហើយជាបាបកម្ម !!!!!
និយាយពីវាសនាកម្មរបស់ពួកឈ្មួញ
ក្រោយពីប្រមូលទិញបានរូបចម្លាក់ហើយ ពួកគេក៏នាំគ្នាយកទៅលក់ឲ្យចោរសៀម ប៉ុន្តែអនិ្ចចារ អ្នកខ្លះចាញ់បោកចោរសៀម ត្រូវពួកវាបាញ់ងាប់មិនឲ្យលុយ
ក្រោយពេលបានក្បាលអ្នកតាដល់ដៃវា (ពាលស៊ីពាល)។ អ្នកខ្លះទៀត បានលុយហើយ ក៏ត្រូវចោរប្លន់អស់ ហើយអ្នកខ្លះទៀតបានលុយយកមកចាយវាយ
ហ៊ីហា ស៊ីផឹក ហើយបើកឡានធ្លាក់ជ្រោះក្រឡាប់ក៏មាន (សូមបញ្ជាក់ថាសម័យនោះខេត្តព្រះវិហារមិនមានផ្លូវល្អទេ តោងត្រូវបើកឡានក្នុងព្រៃ កាត់អូរ ឆ្លង
ស្ទឹង)។ ចំណែកអ្នកដែលមានវាសនាល្អជាងគេគឺក្រុមមនុស្សដែលរស់នៅយ៉ាងក្ររហាមសព្វថ្ងៃនេះ ដេកឈឺនៅលើកន្ទេល រុំព័ទ្ធទៅដោយជំងឺជាច្រើនមុខ…
តើវាជាបណ្តាសាររបស់បុព្វបុរស?
សូមបញ្ជាក់ថានៅតាមប្រាសាទនីមួយៗ គេតែងតែឃើញមានសិលាចារឹកដែលសរសេរភាគច្រើនជាភាសាសំស្រ្កឹត។សិលាចារឹកខ្លះនិយាយពីរឿងកសាង
ប្រាសាទដល់អាទិទេព ធ្វើបុណ្យដាក់ទានដល់មហាប្រាសាទ ដើម្បីបំពេញកុសលភ្ជាប់ទៅជាមួយនឹងអាទិទេព។ ចំនៃកបុរាណប្រាសាទខ្លះទៀត មានចារ
សិលាចារឹកដាក់បណ្តាសារ ដល់ជនណាដែលបំផ្លិចបំផ្លាញប្រាសាទ។សំរាប់ប្រជាជន នឹងអ្នកស្រុកដែលចូលរួមបំផ្លិចបំផ្លាញបុរាណប្រាសាទ ពួកគាត់មិន
អាចចេះអានសិលាចារឹកជាភាសាសំស្រ្កឹតទេ ក៏ព្រោះតែភាសានេះត្រូវបានប្រើប្រាស់សំរាប់តែអាទិទេព នឹងមហាក្សត្រ ហើយត្រូវបានគេជឿថាជាភាសា
ពិសិដ្ឋទៀតផង។ ដូច្នេះគ្មានអ្វីគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ ដែលអ្នកទាំងនោះត្រូវបណ្តាសាររបស់អាទិទេព ឬក៏ព្រលឹងបុព្វបុរសដែលកសាងប្រាសាទនេះឡើង ទើបធ្វើ
ឲ្យពួកគេជួបនូវវាសនាកម្មអាក្រក់បែបនេះ !!!! ហើយប្រហែលជាពួកគេភ្លេចហើយថាបុព្វបុរសខ្លួនបានបង្កប់នូវមន្តអាគម បញ្ចុះអាថ៏ន មុនពេលកសាង
ប្រាសាទ………… នេះហើយជាបាបកម្មតបស្នងទាន់ហន់ !!!!!!
តាស៊ីក្លូ ! ជិះស៊ីក្លូអត់? 
មតិថ្មីៗ